torsdag 20. november 2008

Siste dag i praksis!

Nå nærmar det seg slutten av opphaldet vår, og den lange reisa tek snart slutt! Det er no 44 (45 for Kjersti) dagar sidan me tok eit tåredryppande farvell på Sola. Tida har gått fort, og me føler oss priviligerte som har opplevd så mykje!

I dag er siste dag i praksis her i Cochabamba. Det blir vemodig å ta farvell både med ungar og vaksne, me har hatt det kjekt i lag:) I ettermiddag reiser Kjersti til Oruro til vennene hennar. Der skal ho vere til søndag kveld, før ho reiser heim måndag morgon.

Me tri andre reiser i kveld frå Cochabamba til La Paz, og vidare der i frå i morgon tidleg til den store og farlege byen Lima. Me har høyrt at det er ein litt utrygg by, men me har fått ei svensk her i Cocha til å hjelpe oss. Ein kompis av hu ska var me oss heile helga å passe på oss:) Lima kjem til å vere stengt heile helga pga. ein miljø-konferanse, der bla. Bush skal koma. Difor er det ikkje vits i å vera i Lima heile vegen.. Me skal difor ta nattbuss i 13 timar til søster til han kompisen, og bu der frå lørdag til tirsdag. Der er det sol og strand,og det er me veldig klar for:) Så me kjem til å vere trygge heile vegen!

Sjekk ut http://www.piura.com/ for meir info om plassen me skal vera på :)

Onsdag morgon set me kursen heimover! Då går reisa slik:

Lima - Karakaz ( ein flytur på ca. 3 timar). Venting i 2,5 timar.

Karakaz - Paris ( ein flytur på 9 timar). Venting i 4-5 timar.

Paris - Oslo ( flutur på 2,5-63 timar). Venting i 4 timar.

Oslo - Stavanger ( 40 minutt):

ANKOMST kl 19.55 --> BE THERE:)

Me har hatt det heilt topp her, men d skal bli godt å koma heim igjen og! Men med ein eksamen som ventar ei veke etter at me har kome heim blir kjensla av å koma heim fort øydelagt!!
men men.. :)

Me får fortsatt ikkje til å leggje ut bilder, men alle interesserte er hjarteleg velkommen på besøk, ETTER 5.desember :)

onsdag 19. november 2008

Dagens sitat:)

"Viss hu har tatt melk i den juicen, så ska eg melka hu!"

tirsdag 18. november 2008

Ekstremtur 2:)

Denne helga var me på jungel-tur. Det høyrest kanskje ikkje så ekstremt ut, men då me stod midt opp i det føltes det ganske ekstremt! Me får ikkje til å leggje ut bilder, men me prøver heller å beskrive den mektige opplevelsen med ord:)

Fredag morgon, kl 04:30, stod me opp, og pakka sekken, klar for ny utflukt! Me tok taxi ut til flyplassen, der eit eige småfly venta på akkurat OSS for å fly oss inn til jungelen. (For særs interesserte kan de sjå på kart). På førehand hadde me fått vite at me måtte vege oss før me gjekk inn i fly, men det slapp me heldig vis. Ikkje akkurat det kjekkaste å gjere når ein har vore ute å reist i 6 veker!

Flyturen tok ca 1,5 timar, og det var ein flott opplevelse! Me føyk først over Cochabamba og fekk sjå den herlige byen frå lufta, før me la flyet nordover i retning San Lorenzo. Me fekk sjå mykje av landet på turen, ikkje minst mange fjell og mykje tre:)

Då me landa blei me godt mottekne på "flyplassen" av Bassefar (huskar ikkje navnet hans) som me skullle vere med heile helga. Han var forøvrig ein svørt rik mann: han eigde 7000 kyr og 9 gardar! Litt av ein kar! Det var to av husa hans me budde i i helga.. Etter ein god frokost (tørt brød med sukker og kaffi), blei me presenterte for dagens plan: 7 timars lang hestetur eller 2-3 timar i bil. Spreke som me er, valgte me sjølvsagt hesteturen! Dette skulle me klare! (Sjølv om enkelte av oss berre hadde ridd på open gard før...!!!). Innan kl 09:00 sat alle klar på hesteryggen, klare for ein kjekk hestetur:) Etter ca 100 meter stod alle dei fire hestane i kvar sin retning: Grethe på veg tilbake, Dagis inne i eit tre, Ingrid i vill gallopp og Kjersti på vei til ein annan plass.. "Mannen" me hadde med oss på turen, ein 17 år gammal cowboy, hadde nok ikjke særleg tru på oss! (Bassefar sjølv skulle køyre bil slik at vi slapp å ri begge vegar..). Korleis skulle dette ende?? Etter ein times tid hadde me fårr slik någelunde dreisen på ridninga, og alle var nøgde med å sitje på hesteryggen..

Etter eit par timar til var tilstanden ein heilt anna igjen: Sola steika, sveitten rann, myggen sverma, me innsåg at vatnet ikkje kom til å halde heilt fram, me var svultne men brødet var så tørt og me måtte spare på vatnet at me ikkje klarte å ete det +++. Ein heftig opplevelse:)

Undervegs på turen hadde me mange bra opplevelsar: Kjersti blei neddynka av blomster frå ein ivrig rytter, naturens skjønne opplevelsar, mykje kjekke dyr og fuglar, jungel-lydar (kan ikkje beskrivast, berre opplveast!!), gnagsår i rompa, oppetne legger o gmykje anna..

Etter 8 timar, uttørsta og utmatta, trudde me endeleg at me hadde komme fram. Men neida. Bassefar og familien hadde reist ca ein time lenger inn jungelen. Då var ikjke hummøret på topp. Vatnet var drukke opp, så den einaste utvegen me hadde var å drikke brønn-vatn, noko me eigentleg ikjke hadde gjort til vanleg.. Men me blei faktisk ikkje sjuke, tru det eller ei!!

Den siste timen på hest gjekk tregt, ingen klarte å trave/gallopere pga hodeverk, vond rygg, sår rumpe, i det hele tatt..!

Då me kom fram kom turens sitat: "Eg har aldri vore så gla for å komma t ein aen plass ein heima"! Me var rett og slett heilt utslitte! Då måtte det selvfølgelig komme dårlige nyheter:
- Piloten vår føyk ikkje heim på søndagen, me m¨tte vente til mandagen. Konstant sveitte som me var, hadde me eigentleg mest lyst til å reise heim med ein gong..
- Bassefar trudde at me hadde kjøpt drikke med oss, og me trudde at han ahdde med til oss.. Ute i bushen, med 3 timars kjøretur til nærmaste sjappe, kan ein sei at me fekk eit slag i trynet.. Løysinga blei kokt vatn, med ein ekstra smak på kjøpet: BRENDT! Så frå no av minner bål-lukt oss om steikt vatn.. Ikkje til å anbefale..

Overnattinga foregikk i telt, fortsatt konstant sveitte. Dagis fekk puste-angst, mens Grethe sovna som ein stein.. Men alt i alt fekk me oss ei god natts søvn..


Denne turen kan me rett og slett kalle edt ordet vi har prøvd å lære elevane våre: TRAGI-KOMISK :)

Fortsettelse følger.. Nå ska me ut å sjå på Kristus-statuen og i 8årsdag til Martin:) JIPPI!!

Var forresten på SPA i går, gjett om me nøyt det??

mandag 10. november 2008

Ekstremtur:)

Denne helga utnytta me maksimalt. Fredag etter skulen sette me oss på bussen til Oruro for å feire Kjersti sin bursdag. Etter ein svett tur med mange farlege forbikjøringar (synns me) kom me oss heilskinna fram. Der blei me svært godt mottat me fest og basar:) På kvelden fekk me oppleve skikkeleg boliviansk bursdag, noko som var ein svært god opplevelse! Det var lovsang, bursdagssang, bursdagskake, ballongar, middag, brus og mykje anna. Heilt topp!

Lørdag hadde me halve dagen i Oruro. Då gjekk me på markedet, leika med ungane og kosa oss:) På ettermiddagen tok me bussen til La Paz, der me hadde ein heftig taxi-tur. Me skulle først fram, for å seie det slik:) Men det gjekk fint!

Lørdag braka det laust på dødsvegen! Dette hadde me gleda oss til lenge, så me var ganske klar då me stod opp kvart over 6. Me er blitt litt av nokre morgonfuglar mens me har vore her! Det var ein konge tur! Ikkje så skummelt akkurat å sykle, me var mest redde for å dette å slå oss.. men d verste var å kjøre opp igjen.. veien var på 3meter på d breiaste, så någen av oss lukka auene!! Turen gjekk frå 4800moh til 1100 moh, så det var litt av ein tur:)

Bildene kom i feil rekkefølge, men d gjer ingen ting:) ikkje så lett å forstå ein spansk data..


Bursdagsfest!


Tradisjonell skikk her i Bolivia at bursdagsbarnet tar ein bit av kaka. Då ser det slik ut:)


Bursdagskake! Ikkje særlig god!




Buss til Oruro! Hadde panorama-utsikt heile veien, men sol rett i trynet. Så me var våte av svette heile turen..


Her nyter me ein herlig kald cola itte ein lang sykkeltur:)


Ein herlig gjeng på tur!


Grethe i farta!


Når Grethe og Ingrid sko på do, uten dører, kom d plutselig ein hund inn.. Hylet hørtes på mils avstand!


Den herlige doen:)





Dagis i farta:)


Litt smal vei til tider:)





Ingrid klar til innspurt! Fekk någer herlige kler å sykla i!





På toppen, klar til innsats!


Ingrid og barnehjemsbarna i oruro! Skjønne ungar!


Fotball er allti ein hit! Sjekk stilen på dagis:)



Her er herr og fru barnehjem:) Å ein sangglad bror så me kjøpte cden av!

lørdag 8. november 2008

Oruro, La Paz, Doedsveien og KJERSTIS BURSDAG!!!

Daa va me komt okke t La Paz. Maa bare faa nevna at taxisjaafoerene her kjoere - om mulig - verre enn andre plasser i Bolivia! Va reine actionfilmen fraa bussterminalen t hotellet. Men d jekk bra!

Me kom t Oruro i gaar ittemiddag/kveld. Der blei me kjempegodt mottatt, som me au gjorde sist!! Koselig! =) Si Kjersi he bursdag paa soendag feira me den der i gaar. Yndlingsretten hennes, picante de pollo(uten picante- som betyr sterk) heh.. ja, uansett; d va spennnende for okke som ikkje e saa vant me bolivia paa mange maater, men godt =) Ittepaa va d pakker og koselig stemning =) I dag va me i byen paa marked og paa bussterminalen der naagen av okke(trenge kanskje ikkje nevna navn?) fekk toge en ittelengta tlf.samtale =))

Bussturen t La paz jekk greit, aa i morgen skal me feire Kjerstis store 22 aars dag mens me sykle ned en deeeeel hoydemeter! =) Detta e me spent paa.. men me love aa vaer forsiktige saa d gaar nok bra =) Reise t bage t Cochabamba mand morgen og saa direkte t skulen! Blir ei hektisk men kjekk helg!! Haabe dokke he d bra alle som lese bloggen =) Me he begynt aa glede okke t jul! Ikkje at me ikkje he d kjekt her,men skal bli fint aa komme heim au!!
Me ska faa lagt ut bilder fraa helgaa naar me e t bage i cochabamba! T daa maa dokke nesten vente i spenning =)

onsdag 5. november 2008

Litt bilder av diverse...

Her kommer litt bilder både frå Sucre og Cochabamba!


Ute og eter på "Tuesdays", Bolivias "Fridays".


Herlig og etterlengta sjokoladekake. Nedtur for Dagis at den inneholdt nøtter,så då blei d baer is..


Pizza i hagen sjå Bore:) Deiligt!


Lille Mathilde:)


Skilpadde er alltid ein hit!


Mette og Kjersti på spillekveld hos Rune


Barnevakt hos familien Lia her i Cochabamba

På besøk på barnehjemmet der Mette jobber!

Våre kjære lærere (+ Elisabeth). På spillekveld hos Rune

Ingrid er rød på nesen:)


Allehelgenssøndag ( todos santos) i Bolivia. Skikken kommer fra inka-tradisjonen. Dei tok heim dei døde ein gong i året. Dette blei dei nekta under den spanske koloni-tida. Derfor føregår nå festen på gravplassen. Det er spesielt det første og andre året etter at personen er død at festen er stor. Familien tar med brød og maisøl, og ofrar klær. Gravene vert også pynta, slik som på bildet her. Ofringa og måltidet er for at den døde skal gå lettare gjennom skjærsilden.


På menighetstur til ferieplassen til misjonen:




tirsdag 4. november 2008

Cocha:)

Nå har me vore i Cochabamba i 3 dagar! Tida fyk fortsatt avgårde, me kose oss:)
På søndag var me med på menighetstur til ferieplassen til misjonen. Fekk bada, spelt fotball og volleyball og kost oss, d va herlikt å koselikt! Der fekk me møtt begge lerarane på skulen her: Tore og Grete. Møtte og "alle" dei 5 ungane på skulen:) Veldigt kjekt!
På kvelden var me ute og åt me ettåringen her, Per Eivind, på "Tuesdays". Akkurat likt "Fridays" i Norge. va deilikt! Følte at me va komt t ein litt meir vestlige plass då!

Mandag hadde me fysste dag i praksis! Ein litt større skule her, me større uteområde. Så nå har me litt større plass å boltre oss på i friminutta. Hoppe på trampolinen er det mest populære, men pga. varmen, høyden å dårlig kondis i utgangspunktet holde me ikkje ut så lenge om gongen:)

Her er nokre bilder frå det siste:









Til helga tenker me å sykle dødsvegen, og så feire Kjersti sin bursdag på lørdag kveld/søndag kveld i Oruro. Det blir spennende:)
Neste helg tenker me å bestille tur til jungelen: eget 5-mannsfly inn og ut, krokodille-jakt, piraya-fisking og heste-ridning:) Me e beinklar!

Håpar alle har det flott heima! Me likar å følge med på kva som skjer, så skriv, skriv:)